HINAES - Het is nu al een succes

Nieuwsoverzicht 2022 en 2021

Hinaes-feest (10 december 2022)

	Dit feest stond in het teken van het 30-jarig bestaan. Na het nuttigen van het traditionele smegseltje in het clubhuis, vertrokken we met lichte regen naar het kantoor van Oceanix. Om in de stemming te komen werd hier eerst het filmpje getoond van de viering in Mechelen van het 20-jarig bestaan. De klanken van de fanfare kwamen de meesten nog bekend voor. Inmiddels was Ronald den Boer van Woningstichting gearriveerd. Hij verzorgde een zeer interessante presentatie over de geschiedenis van de woningbouw, de huidige werkzaamheden en de toekomstige plannen voor Den Helder. Na het maken van een groepsfoto in tenue en nog enkele versnaperingen ging het weer terug naar het clubhuis. Er werd snel met de jaarvergadering gestart omdat er een volle agenda was en voor je het weet klopt de Chinees op de deur. Als eerste werd Koos welkom geheten als nieuw lid. Hierna was het de beurt aan de Fietsband om het clublied te vertolken. Ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan werd ook nog een jubileum lied ten gehore gebracht. De liederen werden zoals gewoonlijk uit volle borst meegezongen. Het financieel verslag was weer dik in orde, de commissies hebben de data voor komend jaar weer doorgegeven en deze staan weer in de agenda. Hierna presenteerde Ron het nieuwe clubshirt. Over het algemeen was men hier enthousiast over, maar met zoveel mensen en zoveel verschillende meningen kun je het niet iedereen naar de zin maken. Enkele tekstuele aanpassingen zullen zeker worden doorgevoerd. Er komt later een definitief voorstel, waarna we de shirts kunnen gaan bestellen. De gebroeders Beentjes werden uitgeroepen tot winnaars van de Hinaes on Tour foto, ondanks het feit dat er van twee foto′s één gemaakt was. Theo S., die de drank van deze middag voor zijn rekening nam omdat hij 70 wordt, kreeg een gepersonaliseerd shirt. Ook Rob v.V. en Ron kregen zo′n shirt als dank voor het vele werk dat zij voor de club doen. Ron kreeg tevens van Wim zijn "Geef nooit op trofee" terug. Inmiddels was Henk, de broer van Hans, gearriveerd om een shirt uit te reiken, Hans stelt altijd het clubhuis ter beschikking. Hij heeft hier veel werk aan, maar heeft alles altijd prima voor elkaar. Het geklop van de Chinees kondigde het slot van de vergadering aan en hierna bleef het zoals altijd nog lang gezellig.

Fietsweek bergen (27 aug. t/m 3 sep. 2022) - Todtmoos, Zwarte Woud, Duitsland
Zondag 28-8	St. Blasien, Ibach
Zondag 28-8	Ibach
Maandag 29-8	Feldberg (heen)
Maandag 29-8	Feldberg (terug)
Dinsdag 30-8	Bernau, Schluchsee, Hausern, Sint Blasien
Donderdag 1-9	Wittenschwand, Schluchsee, Bernau
Vrijdag 2-9	Schonau, Ehrsberg, Todtmoos

Vrijdag 26 augustus (RvV)
Ron, Cees en Wim vertrokken vrijdag al voor een overnachting in Zuid-Limburg.
Zij waren bang anders te laat aan te komen om nog boodschappen te kunnen doen. Om 15:30 uur waren ze al ter plekke.

Zaterdag 27 augustus (RvV)
Na het nodige georganiseer om alle fietsen en bagage mee te krijgen, vertrokken Rob J., Fred, Jan, Hans en Rob v V. om 08:30 uur vanuit Heiloo.
In de wetenschap dat de kwartiermakers alvast de boodschappen zouden doen en voor het avondeten zouden zorgen werd er niet al te veel haast gemaakt. Dit kon ook niet anders door diverse files, twee verkeerde afslagen en de regen onderweg. Om 18:30 uur kwam deze groep bij het vakantiehuis aan. Zoals beloofd waren de boodschappen gedaan (3 karren voor de prijs van twee), stond het bier koud, maar was er nog niet gekookt. Onder leiding van chef-kok Ron en m.b.v. de souschefs Wim en Rob v V. werd er een maaltijd bereid. Hierin zaten gnocchies die de meesten niet kenden. Maar het viel wel in de smaak. Fred wilde een 10 geven, maar dat vonden zelfs de koks te gortig. Er moet altijd wat ruimte blijven voor verbetering. Het programma voor de volgende dag werd besproken : een korte rit om erin te komen. We hebben er zin in.

Zondag 28 augustus (JB)
We hadden voor deze zondag een rustige fietsdag in gedachten met een afstand van 38 km. Na een uitgebreid ontbijt met gebakken eieren en spek door Fred bereid, maakten we ons klaar voor onze eerste tocht, de noord-oost route bedacht door Ron. Met een schuin oog werd er naar Jan gekeken toen die met een geel monster ten tonele kwam. En jawel hoor . . . een e-bike. Wat sleutelwerk door Ron zorgde voor nog meer comfort. Vijf heuvel(tjes) zaten in de route, waarin de langste 3.5 km was. We eindigden in ons stadje Todtmoos waar Fred ons trakteerde op koffie met apfelstrudel met ijs en slagroom omdat hij geen zoute haring kon vinden (zijn traditionele traktatie). Het fietsen ging zo lekker dat we besloten om er nog een toetje aan toe te voegen. We kwamen uit op 58 km en konden heerlijk buiten genieten van het zonnetje en verrukkelijke weizen-biertjes. Er werd gretig gebruik gemaakt van de ligstoelen en binnen een paar minuten hingen een paar monden half open. Rob J moest geholpen worden om overeind te komen toen hij door zijn stoel zakte. Cees en Wim waren aan de beurt om een heerlijk maal te serveren. Het werd een overheerlijke Risotto met salade. De avond werd gebruikt om de wereldproblemen door te nemen en om dan tot de conclusie te komen dat we toch echt zelf de slingers moeten ophangen en dat doen we. De avond werd afgesloten met een kruidenbitter.
Afstand 59 km, gemiddeld 20.2 km/h, hoogtemeters 1213 m.

Maandag 29 augustus (RvV)
Vandaag stond de rit naar de Feldberg op het programma, het hoogste punt van het Zwarte Woud, 1493 m. Na een stevig ontbijt gingen 7 man op pad. Rob J. had eerst nog wat zakelijke beslommeringen en zou ons later tegemoet rijden via de weg die wij terug zouden nemen. Bij de Feldberg aangekomen zagen de terrassen er aanlokkelijk uit, maar besloten we toch eerst verder omhoog te gaan. Na de pittige aanloop van 14 km die we al gehad hadden, bleek dit laatste deel erg zwaar met stukken van 14 en zelfs 17%. Hierna hadden we contact met Rob die op dat moment een kilometer moest lopen over een steil grindpad. Hij probeerde ons terras te bereiken en was daar hemelsbreed niet zo ver van verwijderd, maar het was onmogelijk verder te gaan. Wij besloten daarom niet de geplande weg terug te gaan, maar een kleine omweg te nemen met meer rijzekerheid. Ruim na 17:00 uur waren we pas thuis, waar Rob inmiddels ook al was. Hans en Fred daalden enthousiast van de laatste helling en misten de afslag naar het huis en hebben daardoor nog wat extra hoogtemeters gemaakt. Wij dachten dat ze al naar het dorp reden om boodschappen te doen voor de bbq. De bbq werd uiteraard buiten gehouden en viel zeer in de smaak. Hierna hebben we tot laat in de avond bij het kampvuur gezeten.
Afstand 69 km, gemiddeld 19.4 km/h, hoogtemeters 1610 m.

Dinsdag 30 augustus (JB)
Vandaag een rondje om de Schluchsee. Het eerste deel ging langs een redelijke drukke weg. De meeste chauffeurs gingen met een grote boog om ons heen. Bij het meer kwamen we op binnenwegen terecht wat uiteraard leuker is. Vlak voordat we afscheid namen van Rob J, die nog wat klusjes had te doen, vonden we een koffiestop, een zeer chique hotel. Hiep, hiep, hoera. Rob v V vierde zijn 70ste verjaardag en trakteerde koffie met Schwartzwalder gebak en cola toe. Met de aangevulde calorieën gingen we “blijd” op pad, al was de smile snel verdwenen. We begonnen met een afdaling van 24%, de remmen maakten overuren. Maar alles wat je omlaag gaat moet je ook weer omhoog. Kreunend, zwetend en scheel kijkend bereikten we de top. De route was verrassend en achteraf prachtig. Na 82 km kwamen we voldaan bij ons optrekje. De zon scheen nog, maar niet voor lang. Onweer. Toch buiten gegeten. Rob J en Jan waren vandaag de koks. “Kip potverdorie” of zoiets. Het toetje: koffie, spekkoek en een desert wijntje nuttigden we binnen. En het was nog lang gezellig.
Afstand 82 km, gemiddeld 18.9 km/h, hoogtemeters 1736 m.

Woensdag 31 augustus (rustdag) (RvV)
Een groepje van 5 stoere mannen toog vroeg in de ochtend richting wasserfall. Eén voor één lieten zij zich in het ijskoude water zakken. Respect ! Na het ontbijt een rustige wandeling naar het dorp voor koffie met gebak. De voorspelde regen bleef uit en het was goed toeven op het terras in het zonnetje. ‘s Middags was de traditionele jeu de boules wedstrijd waarvoor een veldje gevonden was bij de waterval. Omdat er een afgrond was naast het veldje werd er bij precaire situaties een achtervanger geposteerd. Toen de achtervanger een keer dacht dat de bal stil lag, maar toch nog bleek te rollen, verdween deze in de diepte. Fred en Jan gingen hierna via de waterval op Safari de bushbush in om de bal te zoeken. Tot ieders verbazing kwamen ze een poos later weer boven mèt bal. Na afloop van het toernooi bleken 3 teams met 6 punten gelijk te zijn geëindigd. Het 4e team eindigde met 0 punten en doelsaldo -17. Op doelsaldo werden Wim en Rob J. tot winnaars uitgeroepen. Hierna pannenkoeken in diverse varianten met ijs toe en iedereen was het erover eens dat we een heerlijk relaxed dagje hadden gehad. Morgen weer fietsen.

Donderdag 1 september (JB)
Om 8:30 appèl en in kolonne naar de waterval. Wim had zich gisteren verslapen maar was nu ook van de partij en Fred beloofde om geen bekken te trekken en te brullen als een dier op weg naar de slachtbank. Opgefrist gingen we rond 10 uur op pad. De route ging weer naar de Schluchsee maar dan andersom en iets aangepast. Een prachtige route. Halverwege een koffiestop met uitzicht op het meer, heerlijke koffie met Schwarzwalder en een ober die Nederlands probeerde te spreken. Toch een minpuntje. . . . de terrasverwarming deed het niet. Het 2e bakkie sloegen we daarom over en Ron reageerde spontaan dat het “zijn” rondje was. Dank je wel Ron. De koksmaatjes Cees en Wim toverden een heerlijke curry van kip, bloemkool en broccoli op tafel en Fred zorgde ervoor dat er geen restjes in de pan achterbleven. De avond werd gevuld met lezen, filmpjes kijken en hartenjagen (kaartspel voor alle duidelijkheid).
Afstand 66 km, gemiddeld 21.2 km/h, hoogtemeters 1134 m.

Vrijdag 2 september (RvV)
De laatste fietsdag. Een vrij korte rit, maar met veel hoogtemeters. We vertrokken wat later, omdat het ‘s ochtends nog geen 10 graden was. Een tocht over mooie wegen met prachtige vergezichten. Heel erg rustig overal, geen plek voor een bakje koffie te bekennen. Op driekwart van de tocht hebben we nog even getwijfeld of we het onverharde pad (volgens de route) of de weg rechtdoor zouden nemen. Het werd het onverharde pad omdat we anders 40 km om zouden moeten rijden. Dit pad vol losse stenen was geen pretje, maar iedereen kwam veilig en met verkrampte vingers beneden. Daarna doorgereden naar Todtmoos waar we getrakteerd werden door Wim en Jan. De bbq was wederom een succes en alle restjes werden zoveel mogelijk opgemaakt. Hierna reikte Rob v V. het tegeltje voor de allerlaatste maal uit aan Hans. Hij kreeg deze omdat hij deze week verreweg de snelste afdaler was. Hans kan het tegeltje een mooie plaats in het clubhuis geven. De tassen gingen al in de auto,s en de fietsen erop. We zijn klaar om morgenvroeg naar huis te gaan. Het was weer een fantastische week !
Afstand 46 km, gemiddeld 15,8 km/h, hoogtemeters 1304 m

Hinaes-feest (12 maart 2022)

	Na meer dan 2 jaar eindelijk weer een Hinaes-feest en daar was iedereen duidelijk aan toe ! Rond 13:00 uur was iedereen verzameld bij het Clubhuis. Traditiegetrouw werd hier eerst met een smegseltje getoost op een geslaagde middag. Hierna vertrokken we op de fiets o.l.v. Jan Kikkert richting begraafplaats. Jan is een Den Helder-kenner bij uitstek en heeft overal een mooi verhaal bij. De bunker bij de begraafplaats is in gebruik als brouwerij. Wel verrassend dat niemand van de club hiervan op de hoogte was. De fietsen werden gestald boven op fort Dirksz Admiraal en hierna trokken we Tuindorp in. Hier hebben we veel opgestoken over de opbouw van de wijk, de verwoestingen in de oorlog en de verborgen pleintjes en tuintjes. Blijkbaar stond de wijk vroeger vol slagerijen, bakkerijen en melkhandels (en een enkele kapper). Hinaes-leden die in Tuindorp hebben gewoond konden hierover meepraten. Het verhaal dat Jan vertelde over de Stolpersteine maakte veel indruk. Na een hapje en een drankje bezochten we in 2 groepen de bunkers van fort Dirksz Admiraal. Terug in het Clubhuis was het wederom tijd voor een hapje en drankje(s).

	De jaarvergadering werd geopend met het zingen van het clublied onder begeleiding van de Fietsband, die eerder in de week hier flink voor geoefend had. De vergadering had zoals gewoonlijk een gezapig verloop. Het Huishoudelijk Reglement werd vastgesteld en een voorstel van Alfred om de clubnaam anders uit te spreken (Hi-nice) werd niet echt serieus genomen. Naast de vaststaande activiteiten is de leden gevraagd ook initiatieven te ontplooien waar iedereen aan mee kan doen, zoals pensionado-fietsen, wandelen, biljarten etc. Middels een appje kn dan gekeken worden of hiervoor belangstelling is. Na de vergadering werd Henk uitgeroepen als winnaar van de Hinaes on Tour foto. De Chinees was weer precies op tijd en onder het genot van een drankje zijn menige herinneringen opgehaald. Een geslaagd feest !

ATB-weekend (27 t/m 30 oktober 2021) - Loenermark
			Na een aantal jaren Markelo weer eens een andere omgeving. Inmiddels is er een vast basisteam dat we altijd terug zien in ons weekend, te weten Fred, Wim, Cees en Ron. Peter M sloot deze keer ook weer aan en Maarten de Boer kwam vrijdagmiddag. Corona lijkt wel niet meer te vinden, de snelweg liep donderdagmiddag al aardig vol waardoor we uiteindelijk toch nog laat maar op tijd voor een biertje en het warme eten in ons hotel aankwamen. De biertjes gingen er dan ook wel in na een lange rit. Vrijdagochtend was het een prachtige herfstdag met volop zon en vrijwel geen wind. Wim had een prachtige route uitgezet waar we dwars door de bossen en de mooie herfstkleuren al klimmend uiteindelijk bij de Posbank uitkwamen voor koffie met wat lekkers. Een aantal van ons zagen herkenning, waren we hier een jaar of 10 geleden ook al niet een keer geweest ? Na de koffie nog een prachtige omgeving met schitterende uitzichten en een laagstaande zon over de Veluwe waar we werden tegengehouden door de ′bos-bromsnor′. Aan het begin van de ingeslagen weg stond een bord met zoveel tekst dat we alleen maar het eerste deel hadden gelezen. Schijnbaar stond er ook op het bord dat we hier niet mochten fietsen. Gelukkig kwamen we hier goed en zonder bekeuring van af. In het resterende stuk kwamen we nog een hert tegen, en nee we hadden nog niets gedronken. Helaas geen zwijnen gezien dus Fred had de weddenschap niet gewonnen en ook niet verloren. ′s Avonds werden we weer verwend door de kookkunsten van de kok en de alcoholische versnaperingen. Zaterdag was een dagje om niet te vergeten, na het ontbijt reden we in de druilige regen (wat een verschil met gisteren) naar onze route die dicht bij ons hotel lag. Maarten, de jongste onder ons gaf aan dat we linksaf moesten maar Wim en Ron, zo eigenwijs al we zijn, bepaalden als hoogste in de roedel dat we rechtsaf zouden gaan. Na een kilometer of 5 kwamen we er achter dat ′wij′ door Komoot naar het startpunt van de route werden gedirigeerd, waar we vervolgens weer dezelfde route terug werden begeleid. Een geluk bij een ongeluk bleek later. Cees gaf ter hoogte van ons hotel aan dat hij even wilde stoppen. Terwijl we langzaam fietsten bleef zijn hartslag hoog. Onze ′doktoren′ Maarten en Wim bogen zich over de hartslag van Cees, dit is niet goed. We zijn allemaal ons hotel weer ingestapt om een plan te maken. Cees is door Maarten en Wim naar de eerste hulp gebracht in Apeldoorn. Peter, Fred en Ron besloten om toch maar een rondje te gaan fietsen. Uit ervaring weet ik dat ze Cees wel een dagje houden om te monitoren. We kunnen verder niets voor hem betekenen. Na een rondje van 45 Km in de regen zijn we teruggekeerd naar ons hotel waar inmiddels Maarten en Wim terug waren gekomen zonder Cees. Op ons aandringen zijn zij samen ook nog even gaan fietsen nu het inmiddels droog geworden was. Wij hebben geluncht en hebben een wandeling gemaakt naar de indrukwekkende begraafplaats ′Nationaal Ereveld Loenen′. Om 16.45 uur kregen we een telefoontje dat we Cees met medicatie weer op mochten halen. Terug in het hotel hebben we er nog een gezellige avond van gemaakt waar we Cees aan het alcoholvrije bier hebben gezet. Elk nadeel heeft zijn voordeel, hierdoor viel de eindafrekening weer mee.

Fietsweek bergen (28 aug. t/m 4 sep. 2021) - Ventron, Vogezen, Frankrijk
Zondag 29-8	Col d'Oderen
Zondag 29-8	Col de la Croix Moinats, Col du Brabant
Maandag 30-8	Grand Ballon, Col de Bramont
Dinsdag 31-8	Col du Page, Col de la Vierge, Col d'Oderen
Woensdag 1-9	Col de Grosse Pierre, Col de Sapois, Le Haut du Tot
Donderdag 2-9	Col du Page, Ballon d'Alsace, Col du Hundsruck, Col d'Oderen
Vrijdag 3-9	Col de Ménil, La Colline, Col du Mont de Fourche, Col de Ménil

Zaterdag 28 augustus (JB)
10 klimgeiten met 10 fietsen in 3 auto's vertrokken zaterdag 28 augustus naar het plaatsje Ventron in de Vogezen.
Cees, Ron en Wim vertrokken rond 7 uur en kwamen even over vieren in onze "villa" aan. De benaming is niet overdreven. Het huis heeft alle snufjes, zoals een sauna, hottub, houtkachel, tafelvoetbal en nog veel meer. Rob, Theo en Rob kwamen een uurtje later. De laatste groep met Patrick, Rob, Fred en Jan kwamen 19.30 uur binnenvallen. Het lijkt laat maar ze vertrokken 3 uur later. De reis ging met horten en stoten door files vooral rond Luik. Toen de laatsten binnen waren, waren de boodschappen al gedaan en stond het bier koud. Rob S vierde zijn 62ste verjaardag en trakteerde o.a. op een broodje hamburger en een karbonade. Heerlijk, hij mag vaker jarig zijn. De avond vloog voorbij en voor twaalven zochten we voldaan onze mandjes op.

Zondag 29 augustus (RvV)
I.v.m. het verwachte slechte weer was het ontbijt ‘pas’ om 08:45 gepland. Dit werd niet gehaald door de koks. Zij verschenen veel later, maar toch ruim op tijd voor de kleine opwarmronde. De Col d’Oderen op en af tot Kruth en daarna hetzelfde terug tot huis (23 km, 580 hm). Als het huis Ferme du Panorama heet, kun je op je klompen aanvoelen dat er op het eind nog flink geklommen moet worden. Gelukkig vonden we een toegangsweg waarbij dat meeviel. Een paar mannen (Fred, Theo, RobS en RobvV) waren nog niet warm genoeg en deden nog een rondje met daarin de Col de la Croix Moinats en de Col du Brabant (37 km, 875 hm). En dat alles met af en toe een beetje miezerregen dat overigens geen naam mocht hebben. Ondertussen werd er al druk gebruik gemaakt van de sauna en de hottub (Fred : YouTube). Het avondeten was weer een topper : varkenshaas met champignonsaus.

Maandag 30 augustus (JB)
8.30 uur ontbijt. De broertjes Rob en Patrick waren vroeg opgestaan om in het dorp brood te halen, terwijl Fred eieren met spek bakte. Er moest flink gebunkerd worden om de energie-voorraad op peil te brengen voor de "helse" (geldt niet voor iedereen) tocht, Route des Crêtes. Om 9.30 uur vertrokken we. Halverwege Le Grand Ballon kwamen we in de mist terecht, dat overging in regen. Bij Le Markstein pauzeerden we met koffie en taart. Mondkapjes hoefden we niet om te doen, dat deed de ober. Wel scande hij de QR-code. Aai . . . dan moet je wel je telefoon bij je hebben. Met een beetje creativiteit losten we dat op door de telefoon met QR-code door te geven. Het werkte. Zeiknat en koud vervolgden we onze weg naar de Col de Bramont. Onderweg bereikten we het hoogste punt van de tocht, 1240 meter, met een adembenemend uitzicht, alleen dit keer niet door de dichte mist ! Om 15.30 uur bereikten we ons huis, na 79 km en 1630 hoogtemeters. De douches werden bestormd, de houtblokken aangestoken en warme truien aangetrokken. Opgewarmd en fris en fruitig pakten we onze klusjes weer op. Weer een mooie dag mannen. Dat we over een sociale vriendengroep beschikken mag best een keer genoemd worden.

Dinsdag 31 augustus (RvV) - Over broederliefde en opofferingsgezindheid.
Jan gaf tijdens het ontbijt aan een rustdag te nemen. De inspanning van de vorige dag was hem niet helemaal goed bekomen. Cees was solidair en bleef ook thuis. Zij hebben een wandeling gemaakt en genoten van een heerlijk dagje wellness. De rest ging op pad voor een tocht over 4 cols : de Col du Page, de Col de la Vierge, de Col d’Oderen en een col die geen naam mocht hebben (82 km, 1660 hm). De Col du Page was een lekkere opwarmer met een mooie lange afdaling. Daarna een heel lang ontspannen stuk over de spoorbaan die 1 à 2 procent naar beneden liep. Toen kwam de klim naar de onbekende col, 5 kilometer met 5 % gemiddeld. Na een kort stukje omhoog vlakte hij af en daalden we zelfs een beetje. We voelden op onze klompen aan dat wij dat moesten bekopen. En dat bleek ook wel. Lange stukken van 12, 14 en 15 %. Na de afdaling was iedereen wel toe aan een kop koffie. Hierna de Col de la Vierge, 12 kilometer, maar goed te doen. Een mooie lange afdaling richting Kruth. Tot zover een prachtige tocht. Helaas kwam daar een klein smetje op. Rob J. reed voorop en zag op de Garmin dat we rechts af moesten. Hij stak nog snel zijn arm uit om de rest te waarschuwen, stuurde tegelijkertijd de bocht in en gleed onderuit door het grind dat daar lag. Vooral zijn aangezicht was geschonden. Hierna lag de Col d’Oderen nog voor ons, die we zondag ook al gedaan hadden, maar om een of andere reden was hij deze keer een stuk zwaarder. Zo kwamen we allemaal weer bij het huis aan. Bijna allemaal dan, want Wim had de afslag gemist en stond ontredderd bij de kerk. Hij is door Rob S. opgehaald en naar huis terug geloodst. Rob J. heeft ondanks zijn ongemak samen met Patrick toch voor een heerlijke maaltijd gezorgd. Klasse !

Woensdag 1 september (JB/RvV)
Wakker worden door het zonnetje dat door een kier van het gordijn zijn weg vindt is de opstart van een prachtige dag. Niet dat je gelijk in je pyjamaatje naar buiten kan, want 8 graden is toch wat aan de frisse kant. Rob J opteerde voor een vrije dag, broer Patrick deed, net als de gebroeders Beentjes gisteren, aan broederliefde en deden samen de boodschappen. Cees mocht met zijn kadootje spelen, dat hij kreeg van zijn Hinaes-vrienden voor zijn 70ste verjaardag. Zelfs met fantasie kun je niet stellen dat het roze fietsshirt mooi kleurt bij ons Hinaes tenue. Hoe lang zal het nog duren voordat Cees echt uit de kast komt ? De ploeg met Cees, Theo, Fred en de twee overgebleven Robben (grupo del maillot rosado dus) vertrok rond 9.30 uur voor een paar pittige klimmetjes. Wim, Ron en Jan zochten wat meer het vlakke op, voorzover dat mogelijk was en vertrokken een uurtje later maar kwamen wel gelijktijdig met de andere groep thuis. De tocht van Wim, Ron en Jan ging langs de weg naar La Bresse. Bij een lokale bakker koffie mét. Terug via het fietspad, vroegere trambaan. Het ging zo voortvarend dat ze 6 kilometer te ver reden en daardoor de afslag naar Ventron misten. Mooie tocht van 45 km. De andere ploeg deed ook La Bresse aan, waar de klim naar de Col de Grosse Pierre start. Daarna door naar Gerardmer voor koffie zònder. Om het meer heen voor 2 pittige beklimmingen, de Col de Sapois en Le Haut du Tôt. Daarna licht glooiend terug waarbij vlak voor huis nog een glimp van de andere groep opgevangen werd (74 km, 1350 hm). Wim en Ron zorgden voor de lunch en bakten ongeveer 50 pannenkoeken, waarvan het overgrote deel in sneltreinvaart in de hongerige magen verdween. Slechts 5 stuks krijgen hun bestemming morgen. Voor de middag stond de jeu de boules competitie op het programma, maar eerst moest worden gekeken naar het slot van de bergetappe, die Roglic op grootse wijze naar zijn hand zette, wat hem een etappe overwinning bezorgde en de rode trui. Eindelijk kon jeu de boules-competitieleider Fred aan de loting beginnen : team 1 Theo-RobvV, team 2 Cees-RobJ, team 3 Wim-Patrick, team 4 Ron-RobS en team 5 Fred-Jan. De baan was een uitdaging met losse stenen en een afloop zodat de ballen een eigen koers volgden. De geluksfactor scoorde hoog ! Morgen staan de halve finales en de finale gepland : team 1 tegen 3 en team 2 tegen 4. Team 5 werd laatste en mag morgen voor de catering zorgen, schortje voor en aan het werk. Theo en Rob S doken gelijk de keuken in en toverden weer een heerlijk diner op tafel. Het eten was amper doorgeslikt of het volgende evenement diende zich al aan: Noorwegen - Nederland. Patrick had er voor gezorgd dat we op de tv de wedstrijd konden kijken door zijn laptop aan de tv te koppelen. Van de uitslag werden we niet echt blij, behalve Cees dan die de blinde poule won, wat hem € 20 opleverde.

Donderdag 2 september (RvV)
Vandaag op pad met de hele groep voor een lange rit. De routeplanners hadden geprobeerd een route van ongeveer 80 km te maken. Dit lukte niet helemaal, het werd ruim 90 km. Het begin met een deel van de Col d’Oderen en de Col du Page ging iedereen goed af, net als de Ballon d’Alsace die we daarna tegenkwamen. Boven op deze col vonden we geen geschikte plek om koffie te drinken. Een deel van de groep (Jan, Wim en Rob J) ging terug richting huis. Zij sloten af met 62 km en 1300 hm. De rest ging na de koffie en een lekker broodje in Oberbruck door naar de col die je gedaan moet hebben, de Col du Hundsruck. Ook deze col werd voorspoedig genomen. De afdaling was minder. In een poging de lengte van de route in te korten, was er gekozen voor een ‘doorsteekje’. Bij het begin van deze afdaling kwamen we een groepje wandelaars tegen, die ons raar aankeken, maar dat vinden wij van alle Fransen die we zien. De afdaling bleek te bestaan uit grind, waarbij we tussen de stenen en kuilen door moesten manoeuvreren. We hebben zelfs stukjes moeten lopen. Het memorabele van de Hundsruck is voor ons dat we langer hebben gedaan over de afdaling dan over de klim. Het colaatje van de supermarkt in Kruth zorgde voor genoeg energie om via de Col d’Oderen tevreden huiswaarts te keren (94 km, 1900 hm). De apotheose van de jeu de boules competitie is uitgesteld tot morgen.

Vrijdag 3 september (JB)
Onze laatste fietsdag. Na een verzoek in drievoud van één van ons (!) toverde Rob v V een prachtige route tevoorschijn van 64 km, met de ergste hufters in het eerste deel. 1150 hoogtemeters. 100 meren route, afgeleid van de 1000 meren route. Na 28 km koffie-met. De adhd-plus-eigenaar omarmde ons en maakte de lange tafel vrij voor ons. Theo trakteerde. Hij noemde een stuk of vier redenen om dit te doen, maar welke het waren ben ik vergeten. Onze waardering is er niet minder om. Rond 3 uur waren we weer binnen en een half uurtje later werd ons vochtgehalte weer aangevuld. De finale wedstrijden van de Jeu de Boules competitie waren bloedstollend. Voor de 3e en 4e plaats namen team 3 Rob S en Ron en team 4 Wim en Fred (vervanger van de geblesseerde Patrick) plaats in de arena. Team 3 won deze match met 8-7. Vervolgens speelden team 1 Theo en Rob v V tegen team 2 Cees en Rob J. Ze waren aan elkaar gewaagd. De wedstrijd werd nog ontsierd door irritant gedrag van een toeschouwer die zich overal mee bemoeide, een soort oud wijf dus ! Zowel de scheidsrechter als de spelers waren niet van hun stuk te brengen. De spanning steeg tot grote hoogte bij een stand van 7-7. Team 2 trok uiteindelijk de overwinning naar zich toe, 8-7. Zij verdienen eeuwige roem en een plekje in dit verslag. Hoera ! Onze koks Theo en Rob S doken na de Jeu de Boules finales de keuken in en toverden van de restjes een heerlijk diner samen. Patrick en Rob J verzorgden het wijnarrangement en Ron verraste ons door de gehele week-bierrekening te betalen. Wat zijn we toch lief voor elkaar. Tijdens het fruithapje nam Rob S het woord. De tegeltjes-winnaar van vorig jaar nam de hele week door, noemde de taken van ieder. Het werd het afscheid van het tegeltje, begeleid met toepasselijke muziek. Kritiek had hij ook. Sinds Komoot zijn intrede heeft gedaan en .... een stapje terug heeft gedaan is het navigeren er niet beter op geworden. Verrassend dat de nieuwe tegeleigenaar toch in die hoek moest worden gezocht, de winnaar is . . . Rob v V. En hij is tegelijk de laatste winnaar. Rob vond het teveel eer en stelde voor om ook de namen van Patrick, Rob J en Wim op het tegeltje te zetten en het tegeltje jaarlijks als mascotte mee te nemen. Het tegeltje is ooit door Ronald Dienaar in het leven geroepen voor degene die zich in de fietsweek heeft onderscheiden. We kijken terug op een geweldige week. Een valpartij in het grind van Rob J en een lekke band van Rob v V mochten de pret niet drukken. 3 fietsdagen waren we op pad met de hele groep, de andere dagen in groepjes of werd er een vrije dag genomen. Voor ieder wat wils. Deze week heeft weer bewezen dat respect en liefde de ingrediënten zijn van iets heel moois.